HET  ESSENTIELE

Daar zit ik, tussen de oude bomen genietend van de zonnestralen die tussen de bladeren door glippen en op mijn wangen als een gouden gloed verspreiden.

Ik denk aan de oude bomen, aan de tijd die zij geleefd hebben en die ze nog gaan leven.
Zoveel herinneringen die ze opslaan, zullen zij ook geluk of verdriet voelen?

Het zijn echte doorzetters, gestructureerde chaoten.
Ieder op een willekeurige plaats groeiend naar het licht.

Ik zucht, ik sluit mijn ogen.

Diep en rustig adem ik in en….. ik zucht.

Was ik maar een boom……….

De rust en kalmte die ze geven maakt een mens intens gelukkig, laat ze nadenken en brengt ze vooruit het leven in met nieuwe kracht.

Zorgen voor een reflectie, een reflectie van jezelf.

Laten je beseffen dat je anders bent, je unieke zelf.

Ik ga liggen, ik voel me als een boom.

Niet een boom van hout maar één van metaal, metaal met een verhaal.
Metaal met littekens van wat is geweest.

Metaal met schone vlakken, delen die nog geleefd moeten worden.
Een boom die ondanks een verschil net zo mooi is als alle andere bomen in het bos.

Ik open mijn ogen en ik merk dat mijn mond zich tot een brede lach heeft gevormd.
Met die lach kijk ik om me heen en sta ik op.

Ik ga door……